Απ'τον ωχαδελφισμό στην απάθεια-TV & σκέψεις

8 Μαρτίου 2007 : Επεισόδια κατά την διάρκεια της μαζικής φοιτητικής πορείας στην Αθήνα, εμπρός από την ελληνική “βουλή” ,οδηγούν στην καταστροφή φυλακίου που βρίσκεται εκεί. Είναι το φυλάκιου του επόπτη στον “άγνωστο στρατιώτη”. Δυστυχώς κάηκε μόνο αυτό.....

Ο νεοελληνικός ωχαδελφισμός εξατμίζεται και την θέση του παίρνει η οργή.
Φωνές κατά των βέβηλων ακούγονται αμέσως και παντού και η τηλεόραση διεκδικεί τον ρόλο που της ανήκει : Είναι η φωνή του απλού πολίτη (...ή μηπως είναι και η σκέψη του ;)

Τα κανάλια γεμίζουν με έξαψη και στήν άλλη πλευρά της οθόνης , μεταξύ σνάκ και κόκα-κόλας ή αθλητικής εφημερίδας, η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο.

Οι καθημερινοί άνθρωποι αγανακτούν και τα βάζουν επιτέλους με το κράτος, βρίζουν , φουντώνουν , χτυπούν το χέρι στο τραπεζάκι μπροστά τους... “γιατί δεν τους μπουζουριάζουν να τελειώνουμε, με τα καθίκια...;”

Για όσο διαρκούν τα δελτία, τα “σύμβολα” μπαίνουν παραπάνω από τους ανθρώπους , τα ανοιγμένα κεφάλια από γκλόπ και κλωτσίες της αστυνομίας είτε δεν διακρίνονται καθαρά είτε δεν υπάρχουν καθόλου , είτε -μεταξύ άλλων- σχολιάζονται... μ'ένα “...καλά τους κάνουν...”.

Οι χειρομβοβίδες και οι πλαστικές σφαίρες, τα χημικά και τα δακρυγόνα, βαφτίζονται ..μολότωφ..

Τα “σύμβολα” , φτιαγμένα από ανθρώπους, τα “σύμβολα” με ρόλους που αλλάζουν ανάλογα τις εποχές και τα καθεστώτα , έχουν μεγαλύτερη σημασία από το ζεστό αίμα .“ε όχι και τον “άγνωστο” - ε όχι και την σημαία...” Γαμώ την σημαία σας...είστε αστείοι και τραγικοί.

Τα “σύμβολα” , βιτρίνα ενός κράτους που μοιάζει να έχει σκοπό να διαλύσει ότι έχει απομείνει από έννοιες όπως πρόνοια , παιδεία , ασφάλεια. Τα “σύμβολα”ενός κράτους που καθημερινά ποδοπατά δικαιώματα , συγκαλύπτει και εξυπηρετεί γνωστούς και φίλους όλων των αποχρώσεων...είναι σημαντικότερα από το μέλλον του μέλλοντος τους....

Διακοπή για διαφημίσεις-Επιστροφή και η κουβέντα στο φόρτε της-Ώρα για μπύρα-Το δελτίο τελειώνει. Ο διακόπτης στο off. Σε όλα..

Από την εποχή του “ωχ αδελφέ” που παρά την αδιαφορία του , δέν απέκλειε έστω μια υποτυπώδη αμφισβήτηση στις αποφάσεις , ενώ σίγουρα -αυτός που το έλεγε- ένοιωθε – μπορούσε να νοιώσει- στο πετσί του την αδικία, φτάσαμε στην εποχή της πλήρους απάθειας και της αδιαφορίας.
Η πραγματικότητα που οι περισσότεροι ζούν και εγκρίνουν, σχολιάζουν και αξιολογούν , είναι η τηλεοπτική και όλα διαρκούν όσο και αυτή – όσο ακριβώς ένα δελτίο .

Σκέφτονται –λέμε τώρα-, θυμώνουν, ενδιαφέρονται και σχολιάζουν μόνο ότι και για όσο το γκαρίζουν οι άλλοι, αυτοί που φροντίζουν και για εκείνους.
Είναι αυτόματα στην άλλη πλευρά και την υπερσπίζονται με σθένος.

Τα γεγονότα παιρνούν με ή χωρίς επεισόδια σε δεύτερη μοίρα και παίρνουν την μορφή που “πρέπει”. Η μαζικότητα του κινήματος κρύβεται από τις φωνές των “υπερευαίσθητων” και των “πατριωτών” , τα χειροκροτήματα όταν φούντωσε η φωτιά αγνοούνται , το άσυλο που προστατεύει εκτός από συντρόφους και φοιτητές που τρέχουν να γλυτώσουν μοιάζει με κακό σπυρί που παλεύουν να σπάσουν, το “μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι” απλώνεται παντού και από όλους και αυτοί κλείνουν τα αυτιά τους...για αυτά θα λέμε τώρα..

Είναι συγκλονιστικό πώς ένα κίνημα σαν το φοιτητικό καταφέρνει όχι απλά να επιβιώνει, αλλά και να δυναμώνει ,παρά την παραπληροφόρηση και την απομόνωση του.

Είναι μοναδικό και πηγή αισιοδοξίας.

Θαυμασμός και ανησυχία . Δέν πρέπει να πουληθεί – Δέν μπορεί να πουληθεί. Όχι πάλι.

Καλή συνέχεια και καλή τύχη σε όλους..Φωτιά στην βουλή της απάτης.

Αγγελής

Ενδιαφέροντα άρθρα-δημοσιεύσεις:

ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ-ΖΗΤΩ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΞΥΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤ
Το άσυλο δίχως κουκούλα
Καναλοσκοπήσεις...