Οι αναρχικοί και η ηθική - Μαλατέστα

Oι αναρχικοί και η ηθική

Ο αριθμός αυτων που δηλωνουν αναρχικοί σήμερα ειναι τόσο μεγάλος,και κατω από το όνομα αναρχία κρύβονται θεωρίες τόσο διαφορετικές και αντιφατικές,ώστε θα είχαμε πραγματικά άδικο αν τα χάναμε όταν το κοινο,που δεν είναι εξοικειωμένο με τις ιδέες μας,που δεν μπορεί να ξεχωρίσει αμέσως τις μεγάλες διαφορές που κρύβονται κάτω από την ίδια τη λέξη,μένει αδιάφορο στη προπαγάνδα μας και μας περιφρονει.

Δεν μπορούμε φυσικά να εμποδίσουμε τους άλλους να χρησιμοποιούν όποιο όνομα θέλουν όσο για το να σταματήσουμε εμείς να λεγόμαστε αναρχικοί αυτό δεν θα βοηθούσε σε τίποτα,γιατί ο κόσμος θα πίστευε απλούστατα ότι αλλάξαμε απόψεις.

Αυτό που όλο και όλο μπορούμε και πρέπει να κάνουμε,είναι να διαχωρίζουμε ξεκάθαρα τη θέση μας από όσους έχουν διαφορετική αντίληψη για την αναρχιά και από όσους,αν και έχουν τις ίδιες θεωριτικές απόψεις με μας,βγάζουν από αυτές πρακτικά συμπεράσματα διαφορετικά από τα δικά μας.Ο διαχωρισμός της θέσης μας πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας ξεκάθαρης έκθεσης των ιδεών μας και της ειλικρινούς και αδιάκοπης επανάληψης των απόψεων μας για όλα τα γεγονότα που έρχονται σε αντίθεση με τις ιδέες και την ηθική μας,χωρις να έχουμε στο μυαλό μας την υπεράσπιση κάποιου συγκεκριμένου προσώπου ή χώρου.Γιατί αυτή η δήθεν αλλυλεγγύη ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ανήκουν και δεν θα μπορούσαν να ανήκουν στον ίδιο χώρο,υπήρξε ακριβως ένα από τα βασικά αίτια της σύγχησης.

Έχουμε φτάσει στο σημείο πολλοί να εξυμνούν στους συντρόφους τα ίδια πράγματα που καταδικάζουν στους αστούς,και φαίνεται ότι το μοναδικό τους κρητίριο για το αν μια πράξη είναι καλή ή κακή,είναι το αν αυτός που την έκανε δηλώνει αναρχικός ή οχι.Πολλά σφάλματα έχουν φέρει τους μεν στο σημείο να αντιφάσκει ανοιχτά η πρακτική τους με τις αρχές που διακυρήσουν θεωριτικά,και τους δε να ανέχονται τέτοιες αντιφάσεις.Παρόμοια πολλοί λόγοι έχουν φέρει κοντά μας ανθρώπους που στο βάθος αδιαφορουν για την αναρχία και για όλα ξεπερνούν τα στενά τους ατομικά συμφέροντα.Δεν μπορώ να εξαντλήσω εδώ μια μεθοδική και εξαντλιτική μελέτη όλων αυτών των σφαλμάτων,θα αρκεστώ να μιλήσω για αυτά που με έχουν εντυπωσιάσει περισσότερο.

Ας μιλήσουμε για την ηθική.
Δεν είναι σπάνιο να συναντάμε αναρχικούς που αρνούνται την ηθική.Στην αρχή λένε απλώς ότι σαν θεωριτική άποψη δεν παραδέχονται καμία απόλυτη,αιώνια και αμετακίνητη ηθική,και στην πράξη επαναστατούν εναντίον της αστικής ηθικής,που επιδοκιμάζει την εκμετάλευση των μαζών και καταφέρεται εναντίον όλων των πράξεων που βλάπτουν ή απειλούν τα συμφέροντα των προνομιούχων.Έπειτα σιγά σιγά όπως συμβαίνει σε τόσες και τόσες περιπτώσεις παίρνουν το σχήμα του λόγου για επακριβή έκφραση της αλήθειας.Λησμονούν ότι στην τωρινή ηθική πλάι στους κανόνες που προβάλουν οι παπάδες και τα αφεντιά για να κατοχυρώσουν τη κυριαρχία τους βρίσκονται και άλλοι ,περισσότεροι και ουσιαστικότεροι που χωρίς αυτούς θα ήταν αδύνατη κάθε κοινωνική συμβίωση. Λησμονούν ότι το να επαναστατείς εναντίον κάθε κανόνα που επιβάλεται με τη βία δεν σημαίνει καθόλου ότι πρέπει να μην έχεις κανένα συναίσθημα υποχρέωσης και καμία ντροπή απέναντι στους άλλους.Λησμονούν ότι για να καταπολεμήσεις σωστά μια ηθική πρέπει να τις αντιπαραθέσεις,τόσο στη θεωριά όσο και στη πράξη μια ηθική ανώτερη.Και καταλήγουν με τη βοήθεια της ιδιοσυγκρασίας τους να και των περιστάσεων να γίνουν ανήθικοι με όλη τη σημασία της λέξεως,άνθρωποι χωρίς κανόνες συμπεριφοράς,χωρίς κριτήριο που να καθοδηγεί τις πράξεις τους,που υποκύπτουν παθητικά στη παρόρμηση της στιγμης.Σήμερα στερούνται το ψωμί τους για να βοηθήσουν ένα σύντροφο αύριο θα σκοτώσουν έναν άνθρωπο για να πάνε στις πουτάνες.
Η ηθική είναι το σύνολο των κανόνων συμπεριφοράς που θεωρει καλό κάποιος άνθρωπος.Μπορεί να βρίσκει κανείς κακή την κρατούσα ηθική μιας συγκεκριμένης εποχής μιας χώρας ή μιας κοινωνίας και πράγματι η αστική ηθική είναι κάτι παραπάνω από κακή,όμως δεν μπορούμε να διανοηθούμε μια κοινωνία χωρίς καμία ηθική ούτε ένα συνειδητό άνθρωπο χωρίς κανένα κριτήριο για το τι ειναι καλό και κακό για τον εαυτό του και τους άλλους.

Όταν χτυπάμε την τωρινή κονωνία,αντιπαραθέτουμε στην ατομιστική αστική ηθική την ηθική της αλλυλεγγύης,και προσπαθούμε να εγκαθιδρίσουμε θεσμούς που ανταποκρίνονται στο πως εμείς κάνουμε τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους.Αν δεν κάναμε αυτό το πράγμα πως θα μπορούσαμε να βρούμε ότι τα αφεντικά εκμεταλεύονται το λαό;

Μια άλλη απαράδεκτη άποψη που μερικοί την υποστηρίζουν ειλικρινά και άλλοι την χρησιμοποιούν σα δικαιολογία είναι ότι το σημερινό κοινωνικό περιββάλον δε σου επιτρέπει να είσαι ηθικός και ότι κατά συνέπεια μάταια πασχίζεις όταν οι προσπάθειες σου είναι εκ των προτέρων καταδικασμένες σε αποτυχία΄το καλύτερο είναι να εκμεταλευόμαστε όσο μπορούμε τις περιστάσεις προς όφελος μας και να μη νοιαζόμαστε για τους άλλους΄θα αλλάξουμε ζωή όταν αλλάξει η οργάνωση της κοινωνίας.Βέβαια κάθε αναρχικός καταλαβαίνει σήμερα ότι η αδυσώπητη οικονομική κατάσταση επιβάλει στον άνθρωπο να παλεύει έναντίον των άλλων ανθρώπων και βλέπει σα καλός παρατηρητής πόσο ανίσχυρη είναι η προσωπική επανάσταση ενάντια στο πανίσχυρο κοινωνικό περιβάλλον.Ένα όμως είναι εξίσου αληθινό,ότι χωρίς την προσωπική επανάσταση και χωρίς την συνεργασία με άλλους ανθρώπους επαναστατημένους με σκοπό την αντίσταση στη δύναμη του κοινωνικού περιβάλλοντοςκαι στην προσπάθεια για μετασχηματισμό του,αυτό το κοινωνικό περιβάλλον δεν θα άλλαζε ποτέ.

Είμαστε όλοι χωρίς εξαίρεση υποχρεωμένοι να ζούμε λίγο πολύ σε αντίθεση με τις ιδέες μας είμαστε όμως αναρχικοί ακριβώς στο μέτρο που βασανιζόμαστε από αυτή την αντίθεση και προσπαθούμε όσο είναι δυνατόν να τη μικρύνουμε.Τη μέρα που δεν θα προσαρμοζόμασταν στο περιβάλλον,δε θα είχαμε πια τη λαχτάρα να το μετασχηματίσουμε και θα γινόμασταν και εμείς αστοί.

ΑΦΡΑΓΚΟΙ ΙΣΩΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΣΤΟΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΜΑΣ

Τι είναι η "σημαια μας";

Η σημαία και Το κάψιμο της από εξεγερμένους στο Πολυτεχνείο `95 αποτέλεσε το μόνιμο σημείο αναφοράς του Κράτους και των οργάνων του το τελευταίο διάστημα. Τα ΜΜΕ και μέσo αυτών οι εξουσιαστές και τα τσιράκια τους, δεν έχασαν την ευκαιρία να προβάλλουν το γεγονός προσπαθώντας να στρέψουν ένα κομμάτι της κοινωνίας ενάντια στους αγωνιζόμενους

Η σημαία, ουρλιάζουν, είναι το “σύμβολο του έθνους”, της “πατρίδας”, τα “κωλόπαιδα”, τα “αντεθνικά στοιχεία”, Οι “απάτριδες”, “ποιος τους βάζει και τα κάνουν;” Αυτά και άλλα πολλά ακούγονται στη βιάση τους να υποβάλουν σε πλύση εγκεφάλου τους ανθρώπους που ξαφνιασμένοι ακούν εν έτι 1996 να αναφέρεται και να υμνείται η σημαία που τη θυμούνται πια μόνο στις “εθνικές” εορτές και την βλέπουν (ευτυχώς) μόνο —μέσο της TV— να βρίσκεται πάνω στα πέτα των βουλευτών επικρατείας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για να μην μπερδεύονται μεταξύ τους.

Σημαία και Εξουσία!

Οι εξελίξεις στο Αιγαίο στο διάστημα των τελευταίων ημερών αποτελούν μια ακόμα επιβεβαίωση του ρόλου που παίζει η σημαία για τους κυρίαρχους. Έχουμε και σ’ αυτή την περίπτωση μια ακόμα προσπάθεια εγκλωβισμού των καταπιεσμένων ανθρώπων μέσα στα εξουσιαστικά παιχνίδια.

Οι υποτιθέμενοι υπερασπιστές της σημαίας (αλλά στην ουσία υπερασπιστές των συμφερόντων της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης) και διαχειριστές των Κρατικών υποθέσεων έφτασαν στο σημείο να δηλώνουν πως “δεν θα επιτρέψουμε να κατέβει η σημαία” και μερικές ώρες αργότερα να την κατεβάζουν μόνοι τους.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που έσκιζαν τα ρούχα τους και προσπάθησαν να σύρουν στα δικαστήρια και να εξευτελίσουν αγωνιζόμενους ανθρώπους γιατί έδειξαν έμπρακτα την αντίθεσή τους στο σύμβολο του μίσους ενάντια στην ελευθερία και την ανισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους.

Είναι πια καιρός να αντιληφθούμε πως οι φιλολογίες περί σημαίας είναι μια αφαίρεση της πραγματικότητας με σκοπό να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ενεργούς διεκπεραιωτές ξένων προς αυτούς υποθέσεων.

Στο κάτω-κάτω μια σημαία δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που πολύ χαρακτηριστικά διατύπωσε ο

— διωκόμενος γι’ αυτή του την άποψη— Βασίλης Διαμαντόπουλος: ΕΝΑ ΚΟΥΡΕΛΟΠΑΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΕΙ PAΨEI ΚΑΠΟΙΑ ΡΑΦΤΡΑ.

Οι οποιεσδήποτε μαγικές και υπερφυσικές ιδιότητες που του αποδίδονται μπορούν να γίνουν αποδεκτές μόνο από ανθρώπους που διατηρούνται ακόμα στην εποχή των δεινόσαυρων ή από ΒΛΑΚΕΣ.

Μια σειρά από “επιχειρήματα” ακούστηκαν από τους εξουσιαστές στην προσπάθεια τους να κερδίσουν τη συναίνεση της κοινωνίας σε ό,τι αφορά την κρατική βία που ασκήθηκε ενάντια στους αγωνιζόμενους της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ‘95.

Ας πάρουμε όμως τα πιο … εκλεπτυσμένα επιχειρήματα.

α) Η σημαία συμβολίζει το λαό...

Αν είναι έτσι κι αν όλοι είναι υπέρ της αδελφοσύνης των ανθρώπων για ποιο λόγο ανέχονται. στο όνομα αυτής της αδελφοσύνης, να καίγεται η τούρκικη σημαία από κούρδους διαδηλωτές; Κι ακόμα γιατί δέχονταν τόσα χρόνια (ακόμα και σήμερα) το κάψιμο της αμερικάνικης σημαίας από διαδηλωτές; Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς στην αδελφοσύνη των λαών και να δέχεται αβίαστα το κάψιμο της σημαίας των αδελφών του; Συνεπώς πολλά δεν στέκονται σωστά σ’ αυτή την εκδοχή.

β) Η σημαία συμβολίζει το έθνος...!

Μέσα από το κάψιμο μιας σημαίας εκφράζονται μια σειρά από καταστάσεις. Στη θέα του καψίματος μιας σημαίας κάποιοι που διαπνέονται από τον εθνικισμό και τον ρατσισμό αισθάνονται πως εκείνη τη στιγμή έχουν φουντώσει οι φούρνοι που καίνε τους αλλόφυλους (γι’ αυτούς .. .πας μη Έλλην βάρβαρος).

Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα. Όσοι αντικρίζουν τη σημαία “τους” να καίγεται και διακατέχονται από εθνικισμό θα πρέπει να νοιώθουν πως βρίσκονται μέσα σ’ ένα καμίνι που τους καίει. Κι όμως μετά το κάψιμο της σημαίας παραμένουν άθικτοι.

γ) Για τη σημαία θυσιάστηκαν άνθρωποι...

Αν κάποιοι πραγματικά έδωσαν τη ζωή τους για μια αφαίρεση της πραγματικότητας, ήταν δικαίωμά τους να το κάνουν. Αυτό όμως δεν υποχρεώνει τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο.

Πίσω όμως από τέτοιες ουσίες υπάρχουν άλλα πράγματα που θεωρήθηκαν πολύ πιο σημαντικά από όσους προέβησαν σε αυτές τις πράξεις. Αν κάποιοι πίστευαν πως με την κυριαρχία του ενός συμβόλου πάνω σε ένα άλλο θα ζούσαν καλύτερα, τότε κανείς δεν τους φταιει επειδή διάλεξαν ή εξαναγκάστηκαν να διαλέξουν λάθος σκέψη και λάθος δρόμο.

Κι ας μη ξεχνάμε πόσοι πολέμησαν τη Γερμανική σβάστικα νομίζοντας πως αν στη θέση της θα έμπαινε κάποια άλλη σημαία θα ζούσαν καλύτερα. Το πόσο καλύτερα έζησαν αμέσως μετά και πόσο ευτυχισμένοι είναι σήμερα, μπορούν να το κρίνουν μέσα από τις συνθήκες που βρίσκονται.

δ) Η σημαία είναι ένα σύμβολο...

Πράγματι. Κι όπως κάθε σύμβολο γι’ άλλους δεν εκφράζει τίποτα και γι άλλους πάρα πολλά.

Γεννηθήκαμε μέσα σ’ ένα σύστημα επιβολής όπου από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου ώστε να φτάσουμε να λατρεύουμε αυτό που μας προβάλλουν σαν πατρίδα μας, το έθνος, τη σημαία και άλλα παρόμοια.

Η σημαία εκφράζει πάρα πολλά για κάποιους. Αυτοί είναι οι εξουσιαστές που βάζουν τις σημαίες δυο

διαφορετικών κρατών μπροστά στέλνοντας τους ανθρώπους στους πολέμους που σκαρώνουν για να αποκομίσουν από αυτή τη αλληλοσφαγή οφέλη και προνόμια: δύναμη. εξουσiα, χρήματα.

Για τους ίδιους τους εξουσιαστές, πάλι, η σημαία αυτή δεν εκφράζει τίποτα αφού Προκειμένου vα διατηρήσουν τα πλούτη και τη δύναμή τους ασπάζονται ξένες σημαίες. Πόσοι, αφεντικά πατριώτες, υπηρέτησαν τη σβάστικα στην περίοδο της κατοχής και στη συνέχεια μεταπήδησαν ξανά στη γαλανόλευκη γιατί έτσι εξυπηρετούνταν καλύτερα τα συμφέροντά τους;

Και για να πάμε λίγο πιο πίσω. πάμπολλοι απ’ αυτούς που υπηρετούσαν την σημαία του βυζαντίου έσπευσαν να προσκυνήσουν τη λατινική ή την τούρκικη γιατί έτσι θα μπορούσαν vα διατηρήσουν τη δύναμη τους και vα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται και vα καταταλαιπωρούν τους φτωχού; και αδύναμους ανθρώπους.

Πάμπολλοι είναι αυτοί που άφησαν την λατινική σημαία ή την ρώσικη (π.χ. Καποδίστριας) προκειμένου vα επιβάλλουν τις θελήσεις τους πάνω σε καταπιεσμένους πληθυσμούς.

Για vα μην πάμε μακρύτερα.

Οι εφοπ-ληστές βάζουν στα καράβια τους Λιβεριανή ή Νιγηριανή ή οποιαδήποτε άλλη σημαία Τους βολεύει στις ...κονομισιές τους. Οι περισσότεροι (εκτός των αφελών) που κόπτονται για τη σημαία “μας” έχουν καταθέσει τις περιουσίες που έχουν αποκομίσει από το αίμα και τον ιδρώτα των ανθρώπων, στη σημαία (και στις τράπεζες) της Ελβετίας. της Γερμανίας, της Αμερικής κλπ.

Κάθε κρατική σημαία είναι ένα σύμβολο κυριαρχίας πάνω στους ανθρώπους. Οι σημαίες και τα λάβαρα των αρχόντων ήταν πάντα στόχος των εξεγερμένων. Καταστρέφονταν πριν ή μετά από τους τυράννους. Η καταστροφή μιας σημαίας ήταν το μήνυμα που έπαιρναν οι άρχοντες από τους υποδουλωμένους. Η καταστροφή. πάλι, μιας σημαίας ήταν το τυπικό επισφράγισμα της συντριβής της εκάστοτε κυριαρχίας.

Ο μύθος για τη σημασία και την υπέρτατη δήθεν αξία μιας σημαίας είναι ένα κρατιστικό κατασκεύασμα που θέλει vα πείσει μόνον αφελείς.

Σημαίες χρησιμοποίησαν κατά καιρούς και οι σκλαβωμένοι άνθρωποι στις εξεγέρσεις και τους αγώνες τους.

Όχι όμως για να υποδουλώσουν ούτε για να υποδουλωθούν σ’ αυτές, αλλά για να ξανακερδίσουν τη λευτεριά τους.

Οι σκλάβοι χρησιμοποίησαν την κόκκινη σημαία όχι για vα εγκλωβίσουν ανθρώπους κάτω από αυτό το λάβαρο αλλά για vα συντρίψουν την τυραννία. Οι αναρχικοί αποδέχονται την χρήση της μαύρης σημαίας γιατί αυτή αποτελεί ένα μέσο έκφρασης ενάντια στην κρατική τυραννία, ένα μέσο έκφρασης της πάλης για την πανανθρώπινη ελευθερία. Ότι λοιπόν εκφράζει την εξέγερση και τη διαρκή πάλη για την επαναπόκτηση της χαμένης ελευθερίας, δεν μπορεί vα αποτελέσει μέσο καταπίεσης κι εκμετάλλευσης. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η αποδοχή του ή μη γίνεται αβίαστα

Αντίθετα κάθε κρατική σημαία συμπυκνώνει το μίσος των εξουσιαστών σε κάθε τι το ανθρώπινο, τον εξαναγκασμό των ανθρώπων vα υποταχθούν στις θελήσεις τους κράτους και των οργάνων του (και, φυσικά. Την εξαναγκαστική αποδοχή της σημαίας).

Δεν μπορεί vα υπάρξει πιο κραυγαλέα έκφραση μίσους προς τους ανθρώπους από το σύμβολο εκείνο που τους οδηγεί με τη βία στα σφαγεία των εξουσιαστικών πολέμων, που ΚΑΙ μέσα απ’ αυτό επιχειρείται να επιβεβαιωθεί η διατήρηση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, που πάνω ΚΑΙ σ’ αυτό βασίζονται εξουσιαστικά παιχνίδια και αλισβερίσια (βλέπε Μακεδονικό και το πρόσφατο “επεισόδιο” με την Τουρκία) στις πλάτες των ανθρώπων.

Μέσα από μια κρατική σημαία επιχειρείται vα χαθεί η ανθρωπιά και vα πάρει τη θέση της η κτηνωδία και η βαρβαρότητα. Αν κάποιος σκοτώνει ένα συνάνθρωπό του χάριν μιας σημαίας είναι ένα κτήνος. Αν πάλι κάποιος πεθαίνει σκέτα για μια σημαία είναι ένας βλάκας.

Αυτό το σύμβολο του μίσους ενάντια στους ανθρώπους. γίνεται ιδιαίτερα αντικείμενο επίθεσης εκ μέρους των καταπιεσμένων, σε στιγμές που εξεγείρονται. Η καταστροφή του αποτελεί για τους εξεγερμένους μια συμβολική πράξη απελευθερωτική και απελευθερωμένη από την καταπίεση και τα μέσα που την εκφράζουν.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι κρατιστές μέσα στη φτώχεια των μέσων που έχουν vα αντιπαραθέσουν ενάντια στον κοινωνικό αγώνα ξέθαψαν το πρόσχημα της καταστροφής του “εθνικού συμβόλου” και το περιέφεραν εδώ κι εκεί σαν εξαπατημένοι έμποροι.

Στο κάτω κάτω αυτή τη φορά παρ’ όλες τις ψευδολογίες τους δεν μπόρεσαν να αποδείξουν την καταστροφολογία που αποτελεί μόνιμη καραμέλα τους. Το πραγματικό μήνυμα των εξεγερμένων “Εσείς μιλάτε για βιτρίνες κι εμείς μιλάμε για ζωές” τους άφησε άφωνους.

Κατάλαβαν πως σε μια εξέγερση η καταστροφολογία δεν έχει πέραση.

Κατάλαβαν, όμως, πολύ περισσότερο και με χειροπιαστό τρόπο πως αυτή τη φορά ο κίνδυνος ήταν πολύ κοντά τους. Έτσι έτρεξαν vα ψάξουν και vα ξεθάψουν από το εθνο-ρατσιστικό τους σκονισμένο μπαούλο άλλο επιχείρημα: Καμένη σημαία; Τσακίστε τα κωλόπαιδα..

Μ’ αυτόν τον τρόπο προσπάθησαν vα καλύψουν με τις “καμένες σημαίες τους” την εξέγερση της 17-18ης Νοέμβρη ‘95. Προσπάθησαν να καλύψουν την οργή του κόσμου που εξεγέρθηκε ενάντια στο κράτος.

Προσπάθησαν να καλύψουν το μίσος και την καταπίεση των εξουσιαστών και των θεσμών-μηχανισμών τους, Που καθημερινά βιώνουν στο πετσί τους οι άνθρωποι στο όνομα των νόμων και των πατρίδων.

Με την καμένη σημαία τους προσπάθησαν vα καλύψουν την μεγάλη πραγματικότητα που καταδεικνύει η ιστορία των ανθρώπων αυτού του πλανήτη:

ΟΤΙ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ

Όσο γι’ αυτούς που αβίαστα αποδέχτηκαν το κρατιστικό επιχείρημα “Περί σημαίας” καιρός είναι vα το ... ξανασκεφτούν!



Συνεργασία Αναρχικών Ομάδων για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Πολύμορφη Δράση